Oost-Afrika I (2009)
Door: thijsdegroot
Blijf op de hoogte en volg Thijs
22 Juli 2009 | Rwanda, Kigali
KENIA, OEGANDA, RWANDA, TANZANIA
Omdat er vorig jaar verkiezingsrellen in KENIA waren, weken wij uit naar Zuidelijk Afrika (zie Zuidelijk Afrika II). Nu was het weer rustig, dus konden we eindelijk naar Oost-Afrika! Eén tip: vlieg nooit met Turkish Airlines naar Afrika, die combinatie staat garant voor gigantische vertragingen, zowel heen als terug. Nog een geluk dat onze tassen wel aankwamen (dit was mijn laatste reis met grote backpack, voortaan is het alleen nog handbagage).
De eerste dag gelijk met Birte een privé-safari geboekt in het Nairobi NP, dat pal naast de stad ligt. Maf om Masai-giraffes tegen de skyline te zien. Erg mooi, divers park. Uitschieters: elandantilopes (de grootste), Coke’s hartebeest (kongoni), secretary bird en 4 zwarte neushoorns! Vooral dat laatste was erg bijzonder.
Terug in de tjokvolle stad nog langs Kibera gereden, na Soweto de grootste krottenwijk van Afrika, waar vorig jaar de rellen begonnen. De helling vol golfplaten hutjes deed mij denken aan ‘Slumdog Millionaire’, die we in het vliegtuig gezien hadden. Vreselijk dat mensen zo moeten leven. En dan in Europa nog verbaasd of verontwaardigd zijn dat ze daarheen proberen te vluchten.
We hadden net als vorig jaar een tour geboekt, dit keer met Absolute Africa. In een hotel verzamelde de groep en maakten we kennis met chauffeur Mugo en gids Moses. Twee fantastische mensen, die ons de hele reis goed verzorgd hebben. Tot onze vreugde bleken er geen Ollanders en Duutsers geboekt te hebben, en zaten er goddank ook geen Amerikanen en Mediterrane volkjes aan boord. Het waren vooral Australiërs, Nieuw-Zeelanders en Engelsen. Met een stel uit Estland/Hongarije konden wij als wildlife watchers het het best vinden; een Belgisch/Iraans koppel haalde bij iedereen het bloed onder de nagels vandaan. Nog nooit zulke onvoorstelbare aso’s gezien. De sfeer was echter meestal goed in de truck, ook al heb je het na een paar weken wel weer gehad met dat groepsgebeuren. Minder was ook dat we in groepjes werden ingedeeld (koken, afwas, truck cleanen en security) en Birte en ik nooit bij elkaar zaten. Veel minder tijd samen dus dan vorig jaar, toen Herbie alles regelde.
De eerste stop was Samburu NP en dat was gelijk één van de mooiste parken. Het ligt in het stoffige noorden van Kenia, waar kuddes kamelen rondliepen en de wind zandtornado’s maakte. In een Samburu-dorpje werden we door kleurrijk uitgedoste vrouwen zingend ontvangen en kregen een rondleiding door hun ‘primitieve’ dorp, dat me deed denken aan het Himba-dorp inNamibië waar ik heb overnacht (zie Zuidelijk Afrika I). De ongezond uitziende kindjes zongen voor ons in hun schooltje, en de wandeling eindigde, hoe toevallig, op hun souvenirmarktje. Ik heb altijd een beetje een dubbel gevoel bij dit soort ‘traditional villages’ (sta je daar met z’n allen foto’s te maken van die Samburu’s), maar ze leken hun zaakjes hiermee wel in orde te hebben. ’s Avonds stond ik onder de kraakheldere sterrenhemel te douchen met uitzicht over de rivier: heel speciaal :).
Samburu NP is vooral vermaard om 5 min of meer endemische diersoorten, die we allen gezien hebben: Grevy’s zebra, Somali-struisvogel, Beisa oryx (familie van gemsbok), Reticulated giraffe en gerenuk (antilope met erg lange nek, die staand op hun achterpoten blaadjes eten). Nog mooier werd het toen we onze eerste cheeta zagen, die vlak voor de truck ineens overstak! :D Hij liep gewoon tussen wat olifanten door, gefocust op een antilope in de verte. Wat een machtig mooi beest!
Verderop zag ik nog een bat-eared fox met drie jonkies, ook nooit eerder gezien.
The score verder: black&white colobus monkeys, olifanten, buffels, impala’s, Kirk’s dikdiks, waterbucks, mangoestes, gazelles (Thompson’s en Grant’s), waarvan vele jonkies hadden. Vreemde vogels: vulturine guinea-fowl, helmeted guinea-fowl, red-billed hornbill, tawny eagle en Shelley’s francolin. Google maar eens! Tijdens een plaspauze stond ik ineens oog in oog met een vrouwtjes-kudu, die rustig doorat. Bij een picknickplek werden we belaagd door bavianen (olive baboons), die Mugo met z’n katapult wegjoeg. Ze schijnen de zakjes van de supermarkten al te herkennen, dus je moest goed op je hoede zijn want ze waren erg agressief.
Via Thompson’s Falls (72 m) en de klim over de fraaie Rift Valley kwamen we bij een weeshuis nabij Nakuru, waar Margaret 15 kinderen bij haar thuis heeft opgevangen, de meeste wees, sommige met HIV. Was erg leuk, én erg ontroerend. We hadden kadootjes meegebracht (de voetbal gelijk uitgetest met de kids natuurlijk ;)) en hebben twee uur met ze gespeeld, gedanst en gezongen. Een paar meiden uit de truck waren kleuterjuf dus die kenden genoeg liedjes en dansjes. Na een schuchter begin gingen de kindjes helemaal los. Fantastische ervaring, het heeft veel indruk op me gemaakt. Nog steeds sturen we af en toe geld naar Margaret voor haar nobele werk.
Toen was het tijd OEGANDA te betreden, de ‘Pearl of Africa’! :) We bivakkeerden een paar dagen aan de bron van de Nijl (in feite het overstromende Victoria Meer) in Jinja. Prachtig groen land, met overal bananenbomen, mais-, rijst-, suikerriet- en aardappelvelden. Werkelijk óveral waar je kijkt zie je kindjes die je nazwaaien, ‘How are you’ roepen en achter de auto aanrennen. Je voelt je net een filmster of koning zo haha. Wat een vrolijke mensen, daar moet je in Nederland eens mee aankomen.
We bezochten het Soft Power Education Project, één van de meest succesvolle ontwikkelingsprojecten van Afrika. De lokale bevolking leert bepaalde vaardigheden (in kunst, theater, houtsnijwerk, sieraden etc) terwijl de kinderen worden opgevangen op een school in de buurt. Rond Jinja bedienen ze al 40 scholen met hun centrale bieb en computerruimte. We kregen een rondleiding door Chibi, een superaardige jongen met een grappig schildpadhoofd. De wandeling voerde door dorpjes met aardappelveldjes, koffie-, mango-, vanille-, papaya- en avocadobomen en schooltjes waar we opnieuw toegezongen werden. “We’re happy that you’re here!”. Wat een koppies allemaal, je zou ze stuk voor stuk wel mee willen nemen :).
Op een school met wel 1300 leerlingen (en maar 28 docenten) hielpen we een dagje mee met muren en schoolborden verven, onder nieuwsgierige blikken van de kindjes die stiekem de klas uit sneakten om die twee mzungu’s (witmensen) te bespioneren. Tot de juf er met een stok gewapend aankwam en ze weer de klas instoven. In de pauze hing er aan elke hand wel vijf kinderen. Nog even gevoetbald met de pubers, maar daarvoor was het veel te heet. Met Chibi teruggereden, souvenirs gekocht en fijn gechilled boven de Nijl. Ik zag nog een otter! :)
Dat chillen was nodig ook, want de dagen erna waren uitputtender: eerst langs de hoofdstad Kampala voor boodschappen (waar een wielerwedstrijd georganiseerd werd, dwars door het chaotische verkeer! :)), toen op de foto bij het bekende bord van Uganda Equator (zie mijn Profielfoto), en daarna het lange stuk richting Rwanda! Onderweg zag ik een Defassa waterbuck en de nationale vogel: de kraanvogel met geel punkkapsel. Ook de koeien maakten indruk: ze hadden horens van meer dan een meter lang! Ze op de foto zetten werd echter niet gewaardeerd door de Acholi’s, die dreigden met stenen naar de truck te gooien als we niet snel doorreden. Vee is alles voor veel volken hier (Samburu en Masai in Kenia, Acholi in Oeganda, Tutsi in Rwanda en Hema in Congo): volgens Moses staan ze nog liever hun kind af dan hun koe!
We gingen de grens naar RWANDA over bij Cyanika en kwamen direct op prima asfalt terecht. Ook was het opvallend schoon, helemaal voor Afrikaanse begrippen. Wat blijkt: de regering laat het hele volk elke laatste dag van de maand hun omgeving schoonmaken! Da’s dan weer een plusje voor semi-dictator Kagame :). Rwanda heeft duidelijk te kampen met overbevolking: oneindige rijen mensen lopend langs de weg, met de gekste dingen op hun hoofd. En de heuvels zijn helemaal platgekapt voor terraslandbouw. Het was er mooi, maar het predicaat ‘Zwitserland van Afrika’ kan ik niet echt delen. De mensen waren stug en niet heel vriendelijk, wat ik me met hun recente geschiedenis ook wel weer kan voorstellen.
We sliepen in Ruhengeri, dé uitvalbasis voor trekkings naar de wereldberoemde berggorilla’s. Over deze Virunga Mountains las ik als klein jochie al boeken, wat gaaf om hier dan ineens echt te staan! :)
Hét hoogtepunt van de reis werd de dag met de gorilla’s. Kost wat maar dan heb je ook wat. Over de allerslechtste ‘weg’ (meer een stenen bergpad steil omhoog) naar het beginpunt gestuiterd. We gingen in een groep van acht met een paar gewapende gidsen de rimboe in. Eerst over de ‘buffalo wall’, bedoeld om buffels en olifanten in het park en van de akkers te houden en toen het bamboebos in. Om ons heen perfecte kegelvormige vulkanen; vlakbij lag DR Congo…(ander keer, ander keer! ;)). Over steile hellingen vol rottende vegetatie en prikkende planten bereikten we na een dik uur lopen de ‘trackers’, die de hele dag de gorilla-families bewaken. Dat is nodig ook want we vonden onderweg nog een strik van stropers…:(. De trackers namen ons mee dieper de jungle in en ineens waren ze daar, eerst als zwarte schimmen maar daarna zaten we er letterlijk middenin! Boven ons speelden kleintjes, om ons heen kauwden de volwassenen rustig op hun blaadjes door. Onverstoorbaar. We zaten zo dichtbij dat je ze bijna kon aanraken. De gidsen maakten grommende geluidjes om al te nieuwsgierige jonkies op een afstandje te houden, anders zouden we te maken krijgen met mama, of, erger nog, met de twee enorme silverbacks van de familie. Acht keer sterker dan een mens lag de grootste ons onheilspellend aan te kijken. Niet in z’n ogen kijken is dan lastig. Héél veel foto’s gemaakt, om dit werkelijk unieke moment vast te leggen. Er zijn er nog maar zo’n 400 in het wild. Je voelt je echt heel nietig, heel apart (beetje schuldig namens de mensheid) en heel bevoorrecht om daar tussen te zitten. Onvergetelijk gaaf!! :D
De keerzijde van Rwanda zagen we in Kigali in het Genocide Museum, waar een massagraf met circa 250.000 mensen was, in een paar maanden tijd vermoord tijdens die apocalyptische dagen in 1994. Op zeer indringende wijze werd verteld hoe de Hutu’s de hele genocide hadden gepland, inclusief rassenwetten, terwijl de hele wereld de andere kant op keek. Ranzige foto’s en filmpjes en schokkende verhalen over hoe kinderen werden vermoord kwamen hard aan. De vergelijking werd getrokken met andere volkerenmoorden in Armenië, WOII, Cambodja en Bosnië. Het leidde (opnieuw) bij mij tot grote vraagtekens bij het hele mensdom :(.
Terug in de truck was iedereen eindelijk eens stil…
Door Oeganda reden we weer terug, weer via de files van Kampala (waar we goed de creepy maraboes in de bomen konden bestuderen) en toen naar Entebbe, aan het Victoria Meer. Daar een snel rondje door de dierentuin gemaakt en toen per boot naar Ngamba Island, waar een groep van zo’n 40 chimpansees semi-wild leeft. Onderweg zagen we pelikanen zwemmen en bij het eiland aalscholvers, allerlei reigers en Hadada ibissen. Het gaf een beetje een dierentuingevoel toen de chimps gevoederd werden, maar wel leuk om deze grappige, intelligente maar soms ook uiterst agressieve beesten te zien. Op de terugweg nog met een paar anderen overboord gesprongen om over de evenaar te zwemmen, haha :).
De volgende highlight was Lake Nakuru NP, terug in Kenia dus. Het zoute meer zag roze van de flamingo’s (greater & lesser) en pelikanen, waaromheen een overdaad aan wild te spotten viel. Dit park kent met name veel witte én zwarte neushoorns, die wij beide ook meermalen zagen. Verder: leeuwen, buffels, zebra’s, impala’s, waterbucks, wrattenzwijnen, yellow baboon, Thommies en elands. New score: spotted hyena’s, black-backed jackal, Rotschild-giraffe en vele aparte vogels: ground hornbill, yellow-billed stork, open-billed stork, Egyptische gans, sacret ibis, visarenden, hoopoe, lilac-breasted roller, hamerkop en de white-backed vulture.
‘s Nachts ging het spotten gewoon door: toen ik met m’n zaklamp in de bosjes tuurde op zoek naar oogjes, dacht ik even dat er een tentje naast me bewoog. Bleek een buffel te zijn, grazend tussen de koepeltenten! En de volgende dag liep er een nijlpaard tussen de tenten te grazen! Geen wonder dat je ’s nachts alleen naar de wc mag met een gewapende gids.
Next stop was Lake Naivasha NP, waar het meer half opgedroogd was door het veranderende klimaat maar ook door de (Hollandse!) kassen met bloemen en fruit langs de oevers. Toch erg hoe de blanken in Afrika al eeuwen de boel weten te verstieren :(.
Hier konden Birte en ik weer ‘upgraden’ naar een tweepersoons huisje, wat we waar mogelijk steeds deden. Even goed bijkomen, was doen en samen zijn. En bakken onder de tropenzon bij het zwembad! Met mountainbikes door Hell’s Gate NP gefietst, geweldig om weer tussen het wild te fietsen, net als vorig jaar in Swaziland. Hoog op de bergen spotte ik twee zeldzame mountain reedbucks. Enorme Rüppell’s griffon- vultures cirkelden boven onze hoofden, maar we hadden gelukkig genoeg water mee ;). Te voet door een fraai uitgesleten kloof gewandeld en toen keihard bergaf weer terug naar het meer. Heerlijk dagje! :)
Ondertussen waren er nog zes nieuwe reizigers bijgekomen, zodat de overlander helemaal vol zat. We reden door halfwoestijn richting het fameuze Masai Mara NP. Onderweg een rondleiding gehad door een dorpje, waar de Masai-mannen in klederdracht voor ons gingen springen en de vrouwen gingen dansen. Interessant om te zien hoe ze daar leven, al was het licht verdacht dat de ene na de andere overlander er een tussenstop had. In het park stonden al tenten voor ons klaar en gingen we gelijk op safari. Dat werd National Geographic in het groot: wat een wild! ‘Mara’ betekent ‘gevlekt’ in het Swahili, niet alleen vanwege de losse acacia’s in het gele gras, maar ook vanwege de eindeloze kuddes wildebeesten, zebra’s en antilopes die over de heuvels dwalen: honderdduizenden beesten bezig aan The Migration! :D. Mugo reed weer geweldig, zodat we goed zicht hadden op de beesten.
New score in de Mara: bushbucks, wildebeests, topi’s, genet, liefst vier soorten gieren (lapped-faced, white-backed, white-headed en Rüppell’s griffon) en het mooiste: 5 cheeta’s! Moeder met jong aan het jagen heeft ons zeker een uur kijkgenot opgeleverd, helaas ving ze niks. Moses zei dat maar 1 op de 20 pogingen slaagt. Toen werden de Japanners met hun telelens-bazooka’s te opdringerig en verdwenen ze in het hoge gras. Dat de beesten hier niet altijd van gediend zijn, zagen we in Nakuru: een buffel nam een minibusje op de horens! Net goed! :)
Nog bij de bekende Mara River geweest, waar de Migration helaas al langs was geweest (overal diepe sporen). De krokodillen zagen er inderdaad weldoorvoed uit ;). Een deel van onze groep was met een peperdure luchtballon onderweg geweest, maar wij vonden onze reis zo al decadent genoeg.
We maakten een tussenstop in Nairobi, waar we in het Langate Giraffe Centre de Rotschild-giraffes mochten voeren en waar ik bij Sheldrick’s Animal Orphanage een olifantje voor Birtes verjaardag adopteerde. Hij heette Kudup en was op de vlucht voor mensen in een waterput gevallen. De weesjes werden hier grootgebracht, om later uitgezet te worden in Tsavo NP. Er liep ook een baby-neushoorntje met zo’n lollige snoet. Heel erg leuk om te zien hoe ze melk werd gevoerd, hoe ze een nauwe band met hun verzorger hebben en hoe speels ze zijn (maar sommigen traumatisch). De groep ging zich hierna volstouwen in het Carnivore Restaurant, maar ik blijf het moreel verwerpelijk vinden, zulke toeristenvreettenten in zo’n arm land, dus wij bestelden lekker een pizza.
Op naar het laatste land van de trip: TANZANIA. Onderweg nog bijna een blue monkey onder de auto gehad. Het eerste wat mij opviel was dat de Masai in Tanzania paarse kleuren droegen, in plaats van het Keniaanse rood. Verder waren de mensen er minder vrolijk en spraken slechter Engels. Van het land zelf maar een piepklein deel gezien, maar dan wel het beroemdste deel! Eerst overgestapt in jeeps en naar de Serengeti gescheurd. Die naam betekent ‘eindeloze vlakte’, en dat klopte. Ergens midden in het niets stond ineens een poort met ‘Welcome to the Serengeti’ haha. Vlak daarvoor hadden we al een golden jackal vlak naast de auto gezien, die had ik nog nooit eerder ergens gespot. Toen we later in de Serengeti ook de side-striped jackal zagen, hadden we het drietal jakhalzen compleet :).
We kampeerden op een primitief kampterrein en deden meerdere gamedrives. Ik zal niet alle beesten weer opnoemen, maar het meest bijzonder waren in totaal 16 leeuwen, een luipaard (Big Five weer vol!) in een boom met half opgegeten Grant’s gazelle ernaast hangend, een cheeta op een termietenheuvel, twee Verreaux eagle owls in dezelfde boom, een Bohor (common) reedbuck, red hartebeests en, voor mij de absolute winnaar: een serval op klaarlichte dag! Prachtig beest, nooit durven hopen die te zien, laat staan overdag! :D. Ook zagen we weer een ‘kill’, hoewel we helaas de ‘hunt’ net gemist hadden: vier leeuwen hadden een baby-giraffe bij de keel beet en begonnen alvast te eten, terwijl mama verderop als versteend stond toe te kijken. Zielig wel, maar dat is dus de ‘circle of life’ (muziek inzetten).
Bij een kantoortje met toiletten wemelde het van de rock dassies en dwarf mongooses, erg grappige beestjes. We sliepen midden in de bush (dikdiks vlak naast de tent!), de nacht erna op de rand van de beroemde Ngorongoro Crater (olifanten, zebra’s en zwijntjes op de camping!). Daar was het koud! Alle kleren aangehad die we mee hadden. Afgedaald per jeep in de krater, helaas was het grauw weer. En raakten we toch een beetje verwend na alle geweldige wildparken, want veel ‘nieuws’ zagen we niet. Wel weer leeuwen met jonkies, hyena’s die op flamingo’s jaagden, mega-grote olifanten en een zwarte neushoorn waar welgeteld 60 (!) auto’s voor in een file stonden. Een gnoe die ertussen was beland leek niet goed te weten of alle aandacht nou voor hem was of niet, haha. De krater wemelde overigens van de gnoes, we kwamen middenin een enorme kudde terecht. Als ‘nieuwen’ scoorden we vooral veel vogels in de Ngorongoro: purple heron, spoonbill, bateleur (veelkleurige roofvogel), kori bustard en black-breasted bustard. Stuk voor stuk schitterende vogels.
Na de rondrit door de krater keerden we terug naar Arusha, waar Moses de braai al aan had. Daar hadden we een leuke laatste nacht met de hele groep, met een acrobatenprogramma vol geweldige trucs, veel Tuskers en uiteindelijk kaal swingen op de dansvloer. Het afscheid viel me het zwaarst van Moses en Mugo, die zo enthousiast en vrolijk ons door deze mooie landen hadden gereden. Echt top!
In Arusha eindelijk samen. Dus lekker over de souvenirmarkt gestruind, met een mooie buit van houtsnijwerk en mijn vierde voetbalshirt van de vakantie als gevolg. De rest van de dag brachten we door in een shuttle-busje, zo’n 7 uur rijden naar Nairobi. Maffe chauffeur, viel bijna in slaap en reed als een wilde. Nog twee keer ‘typisch Afrika’ gezien: enerzijds de zonsondergang boven de acacia’s en anderzijds de onwaarschijnlijke verkeerschaos in de buitenwijken van Nairobi. Op Jomo Kenyatta Airport hééél lang moeten wachten, via Istanbul (waar Birte haar verjaardag moest ‘vieren’…) terug naar Amsterdam. Echt het gevoel dat ik op een andere planeet landde. De dag na thuiskomst direct dóór naar Lowlands, de maandag daarop helemaal stuk terug op school. Met weer een hoop vakantieverhalen op zak! :)
Omdat er vorig jaar verkiezingsrellen in KENIA waren, weken wij uit naar Zuidelijk Afrika (zie Zuidelijk Afrika II). Nu was het weer rustig, dus konden we eindelijk naar Oost-Afrika! Eén tip: vlieg nooit met Turkish Airlines naar Afrika, die combinatie staat garant voor gigantische vertragingen, zowel heen als terug. Nog een geluk dat onze tassen wel aankwamen (dit was mijn laatste reis met grote backpack, voortaan is het alleen nog handbagage).
De eerste dag gelijk met Birte een privé-safari geboekt in het Nairobi NP, dat pal naast de stad ligt. Maf om Masai-giraffes tegen de skyline te zien. Erg mooi, divers park. Uitschieters: elandantilopes (de grootste), Coke’s hartebeest (kongoni), secretary bird en 4 zwarte neushoorns! Vooral dat laatste was erg bijzonder.
Terug in de tjokvolle stad nog langs Kibera gereden, na Soweto de grootste krottenwijk van Afrika, waar vorig jaar de rellen begonnen. De helling vol golfplaten hutjes deed mij denken aan ‘Slumdog Millionaire’, die we in het vliegtuig gezien hadden. Vreselijk dat mensen zo moeten leven. En dan in Europa nog verbaasd of verontwaardigd zijn dat ze daarheen proberen te vluchten.
We hadden net als vorig jaar een tour geboekt, dit keer met Absolute Africa. In een hotel verzamelde de groep en maakten we kennis met chauffeur Mugo en gids Moses. Twee fantastische mensen, die ons de hele reis goed verzorgd hebben. Tot onze vreugde bleken er geen Ollanders en Duutsers geboekt te hebben, en zaten er goddank ook geen Amerikanen en Mediterrane volkjes aan boord. Het waren vooral Australiërs, Nieuw-Zeelanders en Engelsen. Met een stel uit Estland/Hongarije konden wij als wildlife watchers het het best vinden; een Belgisch/Iraans koppel haalde bij iedereen het bloed onder de nagels vandaan. Nog nooit zulke onvoorstelbare aso’s gezien. De sfeer was echter meestal goed in de truck, ook al heb je het na een paar weken wel weer gehad met dat groepsgebeuren. Minder was ook dat we in groepjes werden ingedeeld (koken, afwas, truck cleanen en security) en Birte en ik nooit bij elkaar zaten. Veel minder tijd samen dus dan vorig jaar, toen Herbie alles regelde.
De eerste stop was Samburu NP en dat was gelijk één van de mooiste parken. Het ligt in het stoffige noorden van Kenia, waar kuddes kamelen rondliepen en de wind zandtornado’s maakte. In een Samburu-dorpje werden we door kleurrijk uitgedoste vrouwen zingend ontvangen en kregen een rondleiding door hun ‘primitieve’ dorp, dat me deed denken aan het Himba-dorp inNamibië waar ik heb overnacht (zie Zuidelijk Afrika I). De ongezond uitziende kindjes zongen voor ons in hun schooltje, en de wandeling eindigde, hoe toevallig, op hun souvenirmarktje. Ik heb altijd een beetje een dubbel gevoel bij dit soort ‘traditional villages’ (sta je daar met z’n allen foto’s te maken van die Samburu’s), maar ze leken hun zaakjes hiermee wel in orde te hebben. ’s Avonds stond ik onder de kraakheldere sterrenhemel te douchen met uitzicht over de rivier: heel speciaal :).
Samburu NP is vooral vermaard om 5 min of meer endemische diersoorten, die we allen gezien hebben: Grevy’s zebra, Somali-struisvogel, Beisa oryx (familie van gemsbok), Reticulated giraffe en gerenuk (antilope met erg lange nek, die staand op hun achterpoten blaadjes eten). Nog mooier werd het toen we onze eerste cheeta zagen, die vlak voor de truck ineens overstak! :D Hij liep gewoon tussen wat olifanten door, gefocust op een antilope in de verte. Wat een machtig mooi beest!
Verderop zag ik nog een bat-eared fox met drie jonkies, ook nooit eerder gezien.
The score verder: black&white colobus monkeys, olifanten, buffels, impala’s, Kirk’s dikdiks, waterbucks, mangoestes, gazelles (Thompson’s en Grant’s), waarvan vele jonkies hadden. Vreemde vogels: vulturine guinea-fowl, helmeted guinea-fowl, red-billed hornbill, tawny eagle en Shelley’s francolin. Google maar eens! Tijdens een plaspauze stond ik ineens oog in oog met een vrouwtjes-kudu, die rustig doorat. Bij een picknickplek werden we belaagd door bavianen (olive baboons), die Mugo met z’n katapult wegjoeg. Ze schijnen de zakjes van de supermarkten al te herkennen, dus je moest goed op je hoede zijn want ze waren erg agressief.
Via Thompson’s Falls (72 m) en de klim over de fraaie Rift Valley kwamen we bij een weeshuis nabij Nakuru, waar Margaret 15 kinderen bij haar thuis heeft opgevangen, de meeste wees, sommige met HIV. Was erg leuk, én erg ontroerend. We hadden kadootjes meegebracht (de voetbal gelijk uitgetest met de kids natuurlijk ;)) en hebben twee uur met ze gespeeld, gedanst en gezongen. Een paar meiden uit de truck waren kleuterjuf dus die kenden genoeg liedjes en dansjes. Na een schuchter begin gingen de kindjes helemaal los. Fantastische ervaring, het heeft veel indruk op me gemaakt. Nog steeds sturen we af en toe geld naar Margaret voor haar nobele werk.
Toen was het tijd OEGANDA te betreden, de ‘Pearl of Africa’! :) We bivakkeerden een paar dagen aan de bron van de Nijl (in feite het overstromende Victoria Meer) in Jinja. Prachtig groen land, met overal bananenbomen, mais-, rijst-, suikerriet- en aardappelvelden. Werkelijk óveral waar je kijkt zie je kindjes die je nazwaaien, ‘How are you’ roepen en achter de auto aanrennen. Je voelt je net een filmster of koning zo haha. Wat een vrolijke mensen, daar moet je in Nederland eens mee aankomen.
We bezochten het Soft Power Education Project, één van de meest succesvolle ontwikkelingsprojecten van Afrika. De lokale bevolking leert bepaalde vaardigheden (in kunst, theater, houtsnijwerk, sieraden etc) terwijl de kinderen worden opgevangen op een school in de buurt. Rond Jinja bedienen ze al 40 scholen met hun centrale bieb en computerruimte. We kregen een rondleiding door Chibi, een superaardige jongen met een grappig schildpadhoofd. De wandeling voerde door dorpjes met aardappelveldjes, koffie-, mango-, vanille-, papaya- en avocadobomen en schooltjes waar we opnieuw toegezongen werden. “We’re happy that you’re here!”. Wat een koppies allemaal, je zou ze stuk voor stuk wel mee willen nemen :).
Op een school met wel 1300 leerlingen (en maar 28 docenten) hielpen we een dagje mee met muren en schoolborden verven, onder nieuwsgierige blikken van de kindjes die stiekem de klas uit sneakten om die twee mzungu’s (witmensen) te bespioneren. Tot de juf er met een stok gewapend aankwam en ze weer de klas instoven. In de pauze hing er aan elke hand wel vijf kinderen. Nog even gevoetbald met de pubers, maar daarvoor was het veel te heet. Met Chibi teruggereden, souvenirs gekocht en fijn gechilled boven de Nijl. Ik zag nog een otter! :)
Dat chillen was nodig ook, want de dagen erna waren uitputtender: eerst langs de hoofdstad Kampala voor boodschappen (waar een wielerwedstrijd georganiseerd werd, dwars door het chaotische verkeer! :)), toen op de foto bij het bekende bord van Uganda Equator (zie mijn Profielfoto), en daarna het lange stuk richting Rwanda! Onderweg zag ik een Defassa waterbuck en de nationale vogel: de kraanvogel met geel punkkapsel. Ook de koeien maakten indruk: ze hadden horens van meer dan een meter lang! Ze op de foto zetten werd echter niet gewaardeerd door de Acholi’s, die dreigden met stenen naar de truck te gooien als we niet snel doorreden. Vee is alles voor veel volken hier (Samburu en Masai in Kenia, Acholi in Oeganda, Tutsi in Rwanda en Hema in Congo): volgens Moses staan ze nog liever hun kind af dan hun koe!
We gingen de grens naar RWANDA over bij Cyanika en kwamen direct op prima asfalt terecht. Ook was het opvallend schoon, helemaal voor Afrikaanse begrippen. Wat blijkt: de regering laat het hele volk elke laatste dag van de maand hun omgeving schoonmaken! Da’s dan weer een plusje voor semi-dictator Kagame :). Rwanda heeft duidelijk te kampen met overbevolking: oneindige rijen mensen lopend langs de weg, met de gekste dingen op hun hoofd. En de heuvels zijn helemaal platgekapt voor terraslandbouw. Het was er mooi, maar het predicaat ‘Zwitserland van Afrika’ kan ik niet echt delen. De mensen waren stug en niet heel vriendelijk, wat ik me met hun recente geschiedenis ook wel weer kan voorstellen.
We sliepen in Ruhengeri, dé uitvalbasis voor trekkings naar de wereldberoemde berggorilla’s. Over deze Virunga Mountains las ik als klein jochie al boeken, wat gaaf om hier dan ineens echt te staan! :)
Hét hoogtepunt van de reis werd de dag met de gorilla’s. Kost wat maar dan heb je ook wat. Over de allerslechtste ‘weg’ (meer een stenen bergpad steil omhoog) naar het beginpunt gestuiterd. We gingen in een groep van acht met een paar gewapende gidsen de rimboe in. Eerst over de ‘buffalo wall’, bedoeld om buffels en olifanten in het park en van de akkers te houden en toen het bamboebos in. Om ons heen perfecte kegelvormige vulkanen; vlakbij lag DR Congo…(ander keer, ander keer! ;)). Over steile hellingen vol rottende vegetatie en prikkende planten bereikten we na een dik uur lopen de ‘trackers’, die de hele dag de gorilla-families bewaken. Dat is nodig ook want we vonden onderweg nog een strik van stropers…:(. De trackers namen ons mee dieper de jungle in en ineens waren ze daar, eerst als zwarte schimmen maar daarna zaten we er letterlijk middenin! Boven ons speelden kleintjes, om ons heen kauwden de volwassenen rustig op hun blaadjes door. Onverstoorbaar. We zaten zo dichtbij dat je ze bijna kon aanraken. De gidsen maakten grommende geluidjes om al te nieuwsgierige jonkies op een afstandje te houden, anders zouden we te maken krijgen met mama, of, erger nog, met de twee enorme silverbacks van de familie. Acht keer sterker dan een mens lag de grootste ons onheilspellend aan te kijken. Niet in z’n ogen kijken is dan lastig. Héél veel foto’s gemaakt, om dit werkelijk unieke moment vast te leggen. Er zijn er nog maar zo’n 400 in het wild. Je voelt je echt heel nietig, heel apart (beetje schuldig namens de mensheid) en heel bevoorrecht om daar tussen te zitten. Onvergetelijk gaaf!! :D
De keerzijde van Rwanda zagen we in Kigali in het Genocide Museum, waar een massagraf met circa 250.000 mensen was, in een paar maanden tijd vermoord tijdens die apocalyptische dagen in 1994. Op zeer indringende wijze werd verteld hoe de Hutu’s de hele genocide hadden gepland, inclusief rassenwetten, terwijl de hele wereld de andere kant op keek. Ranzige foto’s en filmpjes en schokkende verhalen over hoe kinderen werden vermoord kwamen hard aan. De vergelijking werd getrokken met andere volkerenmoorden in Armenië, WOII, Cambodja en Bosnië. Het leidde (opnieuw) bij mij tot grote vraagtekens bij het hele mensdom :(.
Terug in de truck was iedereen eindelijk eens stil…
Door Oeganda reden we weer terug, weer via de files van Kampala (waar we goed de creepy maraboes in de bomen konden bestuderen) en toen naar Entebbe, aan het Victoria Meer. Daar een snel rondje door de dierentuin gemaakt en toen per boot naar Ngamba Island, waar een groep van zo’n 40 chimpansees semi-wild leeft. Onderweg zagen we pelikanen zwemmen en bij het eiland aalscholvers, allerlei reigers en Hadada ibissen. Het gaf een beetje een dierentuingevoel toen de chimps gevoederd werden, maar wel leuk om deze grappige, intelligente maar soms ook uiterst agressieve beesten te zien. Op de terugweg nog met een paar anderen overboord gesprongen om over de evenaar te zwemmen, haha :).
De volgende highlight was Lake Nakuru NP, terug in Kenia dus. Het zoute meer zag roze van de flamingo’s (greater & lesser) en pelikanen, waaromheen een overdaad aan wild te spotten viel. Dit park kent met name veel witte én zwarte neushoorns, die wij beide ook meermalen zagen. Verder: leeuwen, buffels, zebra’s, impala’s, waterbucks, wrattenzwijnen, yellow baboon, Thommies en elands. New score: spotted hyena’s, black-backed jackal, Rotschild-giraffe en vele aparte vogels: ground hornbill, yellow-billed stork, open-billed stork, Egyptische gans, sacret ibis, visarenden, hoopoe, lilac-breasted roller, hamerkop en de white-backed vulture.
‘s Nachts ging het spotten gewoon door: toen ik met m’n zaklamp in de bosjes tuurde op zoek naar oogjes, dacht ik even dat er een tentje naast me bewoog. Bleek een buffel te zijn, grazend tussen de koepeltenten! En de volgende dag liep er een nijlpaard tussen de tenten te grazen! Geen wonder dat je ’s nachts alleen naar de wc mag met een gewapende gids.
Next stop was Lake Naivasha NP, waar het meer half opgedroogd was door het veranderende klimaat maar ook door de (Hollandse!) kassen met bloemen en fruit langs de oevers. Toch erg hoe de blanken in Afrika al eeuwen de boel weten te verstieren :(.
Hier konden Birte en ik weer ‘upgraden’ naar een tweepersoons huisje, wat we waar mogelijk steeds deden. Even goed bijkomen, was doen en samen zijn. En bakken onder de tropenzon bij het zwembad! Met mountainbikes door Hell’s Gate NP gefietst, geweldig om weer tussen het wild te fietsen, net als vorig jaar in Swaziland. Hoog op de bergen spotte ik twee zeldzame mountain reedbucks. Enorme Rüppell’s griffon- vultures cirkelden boven onze hoofden, maar we hadden gelukkig genoeg water mee ;). Te voet door een fraai uitgesleten kloof gewandeld en toen keihard bergaf weer terug naar het meer. Heerlijk dagje! :)
Ondertussen waren er nog zes nieuwe reizigers bijgekomen, zodat de overlander helemaal vol zat. We reden door halfwoestijn richting het fameuze Masai Mara NP. Onderweg een rondleiding gehad door een dorpje, waar de Masai-mannen in klederdracht voor ons gingen springen en de vrouwen gingen dansen. Interessant om te zien hoe ze daar leven, al was het licht verdacht dat de ene na de andere overlander er een tussenstop had. In het park stonden al tenten voor ons klaar en gingen we gelijk op safari. Dat werd National Geographic in het groot: wat een wild! ‘Mara’ betekent ‘gevlekt’ in het Swahili, niet alleen vanwege de losse acacia’s in het gele gras, maar ook vanwege de eindeloze kuddes wildebeesten, zebra’s en antilopes die over de heuvels dwalen: honderdduizenden beesten bezig aan The Migration! :D. Mugo reed weer geweldig, zodat we goed zicht hadden op de beesten.
New score in de Mara: bushbucks, wildebeests, topi’s, genet, liefst vier soorten gieren (lapped-faced, white-backed, white-headed en Rüppell’s griffon) en het mooiste: 5 cheeta’s! Moeder met jong aan het jagen heeft ons zeker een uur kijkgenot opgeleverd, helaas ving ze niks. Moses zei dat maar 1 op de 20 pogingen slaagt. Toen werden de Japanners met hun telelens-bazooka’s te opdringerig en verdwenen ze in het hoge gras. Dat de beesten hier niet altijd van gediend zijn, zagen we in Nakuru: een buffel nam een minibusje op de horens! Net goed! :)
Nog bij de bekende Mara River geweest, waar de Migration helaas al langs was geweest (overal diepe sporen). De krokodillen zagen er inderdaad weldoorvoed uit ;). Een deel van onze groep was met een peperdure luchtballon onderweg geweest, maar wij vonden onze reis zo al decadent genoeg.
We maakten een tussenstop in Nairobi, waar we in het Langate Giraffe Centre de Rotschild-giraffes mochten voeren en waar ik bij Sheldrick’s Animal Orphanage een olifantje voor Birtes verjaardag adopteerde. Hij heette Kudup en was op de vlucht voor mensen in een waterput gevallen. De weesjes werden hier grootgebracht, om later uitgezet te worden in Tsavo NP. Er liep ook een baby-neushoorntje met zo’n lollige snoet. Heel erg leuk om te zien hoe ze melk werd gevoerd, hoe ze een nauwe band met hun verzorger hebben en hoe speels ze zijn (maar sommigen traumatisch). De groep ging zich hierna volstouwen in het Carnivore Restaurant, maar ik blijf het moreel verwerpelijk vinden, zulke toeristenvreettenten in zo’n arm land, dus wij bestelden lekker een pizza.
Op naar het laatste land van de trip: TANZANIA. Onderweg nog bijna een blue monkey onder de auto gehad. Het eerste wat mij opviel was dat de Masai in Tanzania paarse kleuren droegen, in plaats van het Keniaanse rood. Verder waren de mensen er minder vrolijk en spraken slechter Engels. Van het land zelf maar een piepklein deel gezien, maar dan wel het beroemdste deel! Eerst overgestapt in jeeps en naar de Serengeti gescheurd. Die naam betekent ‘eindeloze vlakte’, en dat klopte. Ergens midden in het niets stond ineens een poort met ‘Welcome to the Serengeti’ haha. Vlak daarvoor hadden we al een golden jackal vlak naast de auto gezien, die had ik nog nooit eerder ergens gespot. Toen we later in de Serengeti ook de side-striped jackal zagen, hadden we het drietal jakhalzen compleet :).
We kampeerden op een primitief kampterrein en deden meerdere gamedrives. Ik zal niet alle beesten weer opnoemen, maar het meest bijzonder waren in totaal 16 leeuwen, een luipaard (Big Five weer vol!) in een boom met half opgegeten Grant’s gazelle ernaast hangend, een cheeta op een termietenheuvel, twee Verreaux eagle owls in dezelfde boom, een Bohor (common) reedbuck, red hartebeests en, voor mij de absolute winnaar: een serval op klaarlichte dag! Prachtig beest, nooit durven hopen die te zien, laat staan overdag! :D. Ook zagen we weer een ‘kill’, hoewel we helaas de ‘hunt’ net gemist hadden: vier leeuwen hadden een baby-giraffe bij de keel beet en begonnen alvast te eten, terwijl mama verderop als versteend stond toe te kijken. Zielig wel, maar dat is dus de ‘circle of life’ (muziek inzetten).
Bij een kantoortje met toiletten wemelde het van de rock dassies en dwarf mongooses, erg grappige beestjes. We sliepen midden in de bush (dikdiks vlak naast de tent!), de nacht erna op de rand van de beroemde Ngorongoro Crater (olifanten, zebra’s en zwijntjes op de camping!). Daar was het koud! Alle kleren aangehad die we mee hadden. Afgedaald per jeep in de krater, helaas was het grauw weer. En raakten we toch een beetje verwend na alle geweldige wildparken, want veel ‘nieuws’ zagen we niet. Wel weer leeuwen met jonkies, hyena’s die op flamingo’s jaagden, mega-grote olifanten en een zwarte neushoorn waar welgeteld 60 (!) auto’s voor in een file stonden. Een gnoe die ertussen was beland leek niet goed te weten of alle aandacht nou voor hem was of niet, haha. De krater wemelde overigens van de gnoes, we kwamen middenin een enorme kudde terecht. Als ‘nieuwen’ scoorden we vooral veel vogels in de Ngorongoro: purple heron, spoonbill, bateleur (veelkleurige roofvogel), kori bustard en black-breasted bustard. Stuk voor stuk schitterende vogels.
Na de rondrit door de krater keerden we terug naar Arusha, waar Moses de braai al aan had. Daar hadden we een leuke laatste nacht met de hele groep, met een acrobatenprogramma vol geweldige trucs, veel Tuskers en uiteindelijk kaal swingen op de dansvloer. Het afscheid viel me het zwaarst van Moses en Mugo, die zo enthousiast en vrolijk ons door deze mooie landen hadden gereden. Echt top!
In Arusha eindelijk samen. Dus lekker over de souvenirmarkt gestruind, met een mooie buit van houtsnijwerk en mijn vierde voetbalshirt van de vakantie als gevolg. De rest van de dag brachten we door in een shuttle-busje, zo’n 7 uur rijden naar Nairobi. Maffe chauffeur, viel bijna in slaap en reed als een wilde. Nog twee keer ‘typisch Afrika’ gezien: enerzijds de zonsondergang boven de acacia’s en anderzijds de onwaarschijnlijke verkeerschaos in de buitenwijken van Nairobi. Op Jomo Kenyatta Airport hééél lang moeten wachten, via Istanbul (waar Birte haar verjaardag moest ‘vieren’…) terug naar Amsterdam. Echt het gevoel dat ik op een andere planeet landde. De dag na thuiskomst direct dóór naar Lowlands, de maandag daarop helemaal stuk terug op school. Met weer een hoop vakantieverhalen op zak! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
