Noord-Europa I (2004)
Door: thijsdegroot
Blijf op de hoogte en volg Thijs
02 Augustus 2004 | Litouwen, Vilnius
RONDJE OOSTZEE: DUITSLAND, POLEN, LITOUWEN, LETLAND, ESTLAND, FINLAND, ZWEDEN, DENEMARKEN
Deze reis ging de boeken in als de 'Reis om de Oostzee in 18 Dagen". Met Arnoud in augustus door 8 landen getrokken, waarvan voor mij 5 nieuwe. Met de ICE via Berlijn naar Warschau was de eerste etappe. Het viel me op hoe snel het voormalige Oostblok moderniseert, met nieuwe auto’s, moderne kleren, opgeknapte huizen etc. Oost-Duitsland en POLEN zagen er al heel anders uit dan toen ik er een paar jaar eerder was. Bij het Dizzy Daisy Hostel hadden ze ons dubbelgeboekt, iets wat die trip nog vaker zou gebeuren. De eerste nacht lagen we dus in de staff room, waar de hele tijd medewerkers in en uit liepen en gasten hun tassen kwamen neerzetten. Gelukkig hadden wij ons enigszins verdoofd in een studentenbar naast het hostel, dus konden we nog een beetje slapen ;).
In de Tweede Wereldoorlog is Warschau compleet platgebombardeerd, maar ik moet zeggen dat ze het erg mooi en ‘authentiek’ weer opgebouwd hebben. Op verschillende plekken lag een zee aan bloemen en kaarsjes bij monumenten die herinnerden aan de start van de Opstand van Warschau, op 1 augustus precies 60 jaar geleden. We liepen alle monumenten af en kwamen tot de conclusie dat die Duitsers gewoon een vuil stelletje nazi’s waren. Ik had de stad veel grauwer en ‘communistischer’ verwacht, maar dat viel dus best mee. Toch zorgden foeilelijke betonnen flats, lompe beeldhouwwerken en Stalins gehate cultuurpaleis voor een ‘mooi’ Oostbloktintje. ’s Avonds in de studentenbar met Polen en Noren zitten drinken, inclusief verhitte discussies over de walvisvangst haha, waardoor het tamelijk laat werd.
De dag erna met steeds kleinere boemeltreintjes naar LITOUWEN gereden. Je kon ook via Wit-Rusland, maar dan betaalde je 50 dollar transitkosten. Ander keer! Dus via Bialystok en Suwalski naar Sestokai in Litouwen getuft. Bij de grens moesten ze de wielen met een voorhamer bijstellen naar het oude Sovjetspoor, ooit bedoeld om een invasie tegen te gaan. En toen waren we dus in de oude Sovjet-Unie! En wel in het landje waar ik een onverklaarbaar zwak voor heb (en op ben afgestudeerd): Litouwen! Sympathy for the underdog denk ik. Lichte sensatie om daar nu echt rond te lopen. Het verschil met Polen zag je vooral op het platteland, met houten huizen, paard&wagen, los vee aan een ketting en óveral ooievaars. Toch viel ook hier op hoe snel de landen verwestersen. De verwachte chaos en puinzooi bleven uit. We reden tot Kaunas, de tweede stad van het land. Daar waren de halve liters ineens 1 euro, kijk zo moet dat! :)
Na een goede nacht erg genoten in Kaunas, waar zowel de middeleeuwse gebouwen als de onophoudelijk voorbij flanerende jongedames er beide picobello uitzagen. Aan het eind van de middag stapten we in een busje en reden we door naar hoofdstad Vilnius. Dat is in feite de grotere versie van Kaunas en wordt wel ‘het Praag van het Noorden’ genoemd (maar Kaunas was zeker niet ‘het Brno van het Noorden’!). We vonden een hostel in de oude stad (Uzupio Hotel) met overal in de zalen en gangen stretchers. Uzupio heet ook de ‘vrijstaat’ (en het bier) van kunstenaars en ander pluisvolk in de wijk waar wij sliepen. Gezellige buurt. Op een balkon stonden wat mensen te drinken met muziek erbij en ze riepen dat we erbij moesten komen als we durfden. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen en zo vonden we onszelf terug in het appartement van Odeta, een Litouws feestbeest dat wat vrienden over de vloer had. Bleek dat we tussen de BL’ers zaten: Bekende Litouwers! Zowel de nieuwslezer, de sportnieuwsleester als een voormalige TV-show-presentatrice waren van de partij. Erg gelachen, kale en grappige nacht. We vroegen ons al een beetje af of de muziek niet te hard stond, maar Odeta zette hem juist nog harder. Haha, en toen stond er ineens politie op de stoep of het iets zachter kon. Ze waren de straat nog niet uit of Odeta zette ‘m weer op 10. De volgende die kwam klagen was minder vriendelijk want die begon met vuistdikke stenen te gooien! We doken naar binnen en het was een wonder dat er geen mensen of ramen geraakt werden. Omdat de drank op was en Campari echt heel vies is, vonden we het wel welletjes.
Het zou alleen niet bij die ene gekke nacht blijven. Overdag driekwart van de oude stad doorgelopen, genoten van het uitzicht bovenop Gediminas Castle en heel veel orthodoxe en katholieke kerken gezien. Er werd massaal getrouwd (telkens weer bloedmooie vrouw met aap), ze stonden in de rij op elkaar te wachten! Bij één van de grootste kerken zagen we weer mensen met bloemen in pak, dus wij vrolijk naar binnen…was het een begrafenis! Tja, dan moet je maar niet de allermooiste toeristische trekpleisters uitkiezen denk ik dan ;). Vilnius is echt een prachtige stad, met gelukkig niet al teveel toeristen, behalve Italianen die ons altijd steeds meer op de zenuwen gaan werken.
’s Avonds met Odeta in een taxi naar een ‘Oxygen Party´ in iemands huis gegaan: overal lagen heliumballonnen en er stond een zuurstoffles waar je high van zou worden. Voor de foto ook dat masker even opgezet, maar hij stonk vooral naar de chips die overal in schalen stond. Ook de keuken was goed voorzien van allerhande drankjes. Het was duidelijk dat we ons tussen de gegoede burgerij bevonden. Leuk om weer ‘bekenden’ van de avond ervoor tegen te komen. Rita, Goda en Odeta gingen weer helemaal los. Er werd steeds wilder gedanst in de kamer, waarbij de vederlichte meisjes in het rond vlogen. Toen het bier op was gingen we met de dames naar de ‘Cozy’, waar we door de BL’ers gratis inkwamen haha. Daar hard gedanst tot een uur of 4 en een afsluitende pizza gegeten.
De volgende dag gingen we via de wat overbodige Frank Zappa-Wall en het helaas gesloten Joods Museum naar de grote TV-toren. Inderdaad de plek waar in 1991 de daadwerkelijke ineenstorting van de Sovjet-Unie begon met de Litouwse ‘Fluwelen Revolutie’. Er stonden houten kruisen naast ter herinnering aan de doden die daar gevallen zijn. Bovenin was een ronddraaiend restaurant en je kon er bungeejumpen! Wij sloegen met onze brakke hoofden de beurt over, donken een cola en namen gewoon de lift naar beneden. Wel mooi uitzicht, tot aan Wit-Rusland aan toe. Tja, en toen werd het weer avond en dat betekende weer op stap met onze Litouwse vrienden natuurlijk ;).
Op de binnenplaats van de ‘Italski Bar’, inderdaad vol Italianen, begon de fuif aan lange houten tafels. Dansen en afpilzen gebeurde in de Brodvejus (Broadway), wat erg gezellig werd. Aan het eind van de nacht verdween iedereen in verschillende taxi’s, niet eens meer normaal afscheid kunnen nemen. Wij waren om 7 uur terug, precies op tijd om zoals afgesproken een Belg te wekken. Hij was stomverbaasd dat wij niet net als hem opstonden maar net naar bed gingen. Het plan om ’s morgens vroeg per trein verder te reizen hadden we ’s nachts allang overboord gezet. In plaats daarvan moesten we nu 5 uur brak in een busje zitten. Gelukkig konden we nog net de laatste twee tickets bemachtigen. Onze eeuwige reismazzel! Zo reden we die geweldige stad uit, in dat landje met de mooiste vrouwen van de wereld, waar de feestjes nooit stoppen! :)
In Riga, LETLAND, ingecheckt in Posh Backpackers, waar wij de kamer vanzelfsprekend moesten delen met de drie foutste, gladste Italianen die rondreisden over de planeet. Riga was heel anders dan het kleinere Vilnius: veel meer toeristen en veel meer Russen, dus lelijkere mensen en ongure types, lamme apen (ze drinken hier bier uit plastic twee literflessen à €1) en hooggeblondeerde ‘Letjes’. ’s Avonds voor de verandering maar eens vroeg gaan slapen, anders gingen we het niet overleven.
De Oude Stad bestond uit veel kerken, Art Nouveau-huizen, veel middeleeuwse pracht gecombineerd met betonnen Sovjet-kolossen. In grote hangars waar de Russen vroeger hun zeppelins stalden, werd nu een markt gehouden. Een Ajax-shirtje van Litmanen op de kop getikt voor maar 6 euro. Daarna zitten bakken aan de Daugava, waar zelfs mensen in het gore water zwommen! Op de toren van de St. Peterskerk geklommen en weer met mazzel de laatste kaartjes voor de bus naar Tallinn geregeld. Zelfs nog even aan het strand geweest! Jurmala, het ‘Scheveningen van Letland maar dan zonder pier’, ligt maar 20 km van Riga en is met een treintje te bereiken. Heerlijk zonnetje, strakblauwe lucht en een lekker briesje uit de zee waar wij omheen reisden: dikke vette prima! Beide nachten in Riga op stap geweest in de Pulkvedim, een bar/disco waar het goed toeven was.
Volgende land was ESTLAND! Openluchtmuseum Tallinn deed haar faam eer aan. Echt heel mooi al die kronkelige straatjes, stokoude huisjes (sommige nog van hout), de volledige stadsmuur met torens eromheen, de St. Olafkerk die we beklommen en de Town Hall op Raekoja Plats. Vind het altijd een heel gaaf idee dat hier al duizend jaar mensen op het plein zitten en hun dingen doen. Deze Werelderfgoed-stad ademde echt historie uit. Op de route erheen langs de zee en door dichte wouden gereden, met hier en daar een dorpje waar de tijd stilgestaan lijkt te hebben. Omaatjes melken koeien in de wei, mensen verkopen bessen langs de weg, bergen hooi worden met paard en wagen vervoerd. Vervallen kolchozen herinneren aan de Sovjet-tijd. In alle drie de Baltische landen merk je dat ze zich nadrukkelijk op het westen en noorden richten, en hun Russische erfenis zo snel mogelijk kwijt willen. Nationalisme viert hoogtij; overal monumenten en musea die het glorierijke verleden van vóór de Russen benadrukken.
Ons hostel Vene Tom zat pal boven de Kralja, de ‘oudste bar van Tallinn’, dus dat kwam mooi uit. Prima plek om even in te pilzen, bij te babbelen met andere reizigers en te darten. Daarna naar de Hollywood, de grote disco die erg leuk bleek. De nacht erna super gelachen met twee Engelsen toen we een disco uit de Lonely Planet probeerden te vinden, en na allerlei omzwervingen over vervallen fabrieksterreinen in een lift stapten, maar op elke verdieping een parkeergarage troffen. Je had erbij moeten zijn, zo’n situatie. Uiteindelijk belandden we in de Mr Robinson met twee Russische meisjes. Dat bleek de Russische hangout te zijn, met dus beneden de obligate stripteasebar. Wij bleven netjes boven en dronken en dansten met de mensen daar. Erg gelachen toen ik op het jasje van de maffiose eigenaar van die tent bleek te zitten, hoewel hij er minder de humor van inzag. Om een uur of 5 weer ‘thuis’ :).
Met wat reizigers de opening van de Olympische Spelen gezien (en allerhande idiote sporten bedacht bij het toch al flink maffe aanbod), wasje laten draaien bij een Oostblok-wasserette (we reisden met alleen handbagage, sokken kochten we onderweg) en weer een Litmanen-shirt gekocht, van Finland ditmaal. FINLAND was tevens de volgende halte. Met een boot vol Finnen die de slijterijen van Tallinn compleet leeggekocht hadden onder een prachtige wolkenlucht de Finse Golf over. Helsinki was veel kleiner dan ik dacht en ook veel Oostblokkeriger eigenlijk, met grauwe, saaie gebouwen en lelijke oude neonletters. Maar ook coole strakke Jugendstil-kunst en mooie kerken (een witte en een rode). We reden een rondje met de ‘biertram’, ticket €7, bier €5! Dag Balticum, hallo Scandinavië… We kregen een rondleiding van Laura die we via via uit Groningen kenden, en zo konden we ’s avonds een goedkopere, alternatievere wijk vinden waar de drinkjes nog betaalbaar waren. Ook bezochten we de Moskva Bar, die expres zo saai en communistisch mogelijk gemaakt was, compleet met Russische marsmuziek uit een stokoude jukebox en beeldjes van Lenin en Stalin. Grappige tent. Niet al te laat gemaakt, het begon een slopende uitputtingsslag te worden.
Mooiste bij Helsinki waren de verdedigingswerken Suomenlinna, ook al Werelderfgoed. Ooit door de Zweden gebouwd als buffer tegen de Russen, en later door de Finnen gebruikt als gevangenis. Over verschillende eilandjes kun je ronddolen door tunnels, gangen, munitiedepots en rotsen. Oude Krupp-kanonnen uit de 18e en 19e eeuw staan nog steeds op zee gericht. Na een paar uur teruggegaan want we moesten opnieuw een boot halen. De ‘Mariella’ van Viking Lines lag al klaar in de haven. Enorm schip met restaurants, cafés, casino’s, filmzalen en een (kinder)disco. Wij hadden de goedkoopste tickets, dat betekende een stoel in een zaaltje vol andere stoelen. Arnoud lag op onze twee stoelen, ik eronder op de grond. In het restaurant rendier gegeten (best goor) en ‘The Day After Tomorrow’ gekeken in de bios. Leuk zo’n rampenfilm als de zaal ook heen en weer deint :). Op het dek nog even staan uitwaaien in de koude zeewind. Ze vaarden ’s nachts langs Mariehamn op Åland zodat ze taxfree mogen verkopen aan boord, maar toen sliepen wij. Bij het prima ontbijtbuffet vaarden we al tussen de Zweedse eilanden, erg mooi wakker worden.
ZWEDEN dus! Laatste ‘nieuwe’ land voor mij deze trip. In Stockholm gedwaald door Gamla Stan, de Oude Stad. Koninklijk paleis, grote kerken (in eentje zitten luisteren naar een orgelconcert, even chillen hoor), kleinste standbeeld (14 cm, dat kan kleiner zou je zeggen), mooi plein met Hanze-huizen, smalste straatje (90 cm, sommige Amerikanen konden er niet door haha) en een levendige haven. Op een terras draaiden twee meisjes leuke liedjes en we kregen ze zover dat ze The Hives over het terras lieten schallen haha! Moet ook wel in Zweden natuurlijk :). En overal werd Zweese Eenzaamheid-parafernalia verkocht ;).
Met twee Duitse zusjes gegeten en gedronken. Die waren voor het eerst op vakantie en hadden allemaal lollige dingen zoals waterkokers en schoenlepels mee, haha.
Arnoud kwam op straat nog niemand minder dan Zlatan Ibahimovic tegen, die een interland tegen Nederland moest spelen (wij dachten per abuis dat die pot in NL was, dus konden niet meer heen). Ikzelf heb Zlatan niet gezien omdat ik juist op dat moment op een gouden toiletpot in een luxe hotel zat…bad timing. Zlatan was trouwens best arrogant maar dat wisten we al.
Met een hogesnelheidstrein die dik 200 km/u haalde zoefden we vervolgens door prachtig Zweden. Overal bossen, meren en houten huizen. In 5 uur legden we de 650 km naar Kopenhagen af! Helaas was daar alleen nog een enorme dorm beschikbaar, met dag en nacht luidruchtige reizigers om ons heen. Niet bevorderlijk voor de rust dus, die vooral ik wel nodig had want ik begon me steeds zieker te voelen. Na twee weken gekkigheid begon het z’n tol te eisen en zat ik aan m’n max. Toch nog naar een paar feestjes geweest, waar de situatie zich niet noodzakelijkerwijs in mijn voordeel ontwikkelde, om Giphart te citeren.
Overdag een rondje gefietst op de witte fietsen van Kopenhagen langs Christiansborg (koninklijke residentie), Christiania (anarcho-hippie-marihuana vrijstaat), de kleine zeemeermin (weer met hoofd, nadat eerder een gek haar had onthoofd) en gewinkeld in de ‘Kalverstraat’. Kopenhagen is duidelijk gemodelleerd naar Amsterdam vroeger, met grachten en pakhuizen. Er was ook nog een straat die Grøningen heette! Het leukste was de spectaculaire toren van de Vor Frelsers-kerk beklimmen: je kon aan de buitenkant van de toren spiraalsgewijs helemaal tot het topje klimmen! Mooi uitzicht op de Sont en Malmö aan de overkant.
Laatste etappe was helemaal terug naar huis. Opnieuw met een HSL, kost wat maar dan ga je ook echt hard. We stoven door het mooie Deense land, wat er nog precies zo uitzag als ik me van heel vroeger herinnerde. Bij Rødby reed de trein op een boot, die ons drie kwartier later in Puttgarden, DUITSLAND, afzette. Lekker even uitgewaaid op het dek. Via Hamburg en Bremen en de boemel naar Leer bereikten we onze Hanzestad weer en was de cirkel weer rond! :D
Deze reis ging de boeken in als de 'Reis om de Oostzee in 18 Dagen". Met Arnoud in augustus door 8 landen getrokken, waarvan voor mij 5 nieuwe. Met de ICE via Berlijn naar Warschau was de eerste etappe. Het viel me op hoe snel het voormalige Oostblok moderniseert, met nieuwe auto’s, moderne kleren, opgeknapte huizen etc. Oost-Duitsland en POLEN zagen er al heel anders uit dan toen ik er een paar jaar eerder was. Bij het Dizzy Daisy Hostel hadden ze ons dubbelgeboekt, iets wat die trip nog vaker zou gebeuren. De eerste nacht lagen we dus in de staff room, waar de hele tijd medewerkers in en uit liepen en gasten hun tassen kwamen neerzetten. Gelukkig hadden wij ons enigszins verdoofd in een studentenbar naast het hostel, dus konden we nog een beetje slapen ;).
In de Tweede Wereldoorlog is Warschau compleet platgebombardeerd, maar ik moet zeggen dat ze het erg mooi en ‘authentiek’ weer opgebouwd hebben. Op verschillende plekken lag een zee aan bloemen en kaarsjes bij monumenten die herinnerden aan de start van de Opstand van Warschau, op 1 augustus precies 60 jaar geleden. We liepen alle monumenten af en kwamen tot de conclusie dat die Duitsers gewoon een vuil stelletje nazi’s waren. Ik had de stad veel grauwer en ‘communistischer’ verwacht, maar dat viel dus best mee. Toch zorgden foeilelijke betonnen flats, lompe beeldhouwwerken en Stalins gehate cultuurpaleis voor een ‘mooi’ Oostbloktintje. ’s Avonds in de studentenbar met Polen en Noren zitten drinken, inclusief verhitte discussies over de walvisvangst haha, waardoor het tamelijk laat werd.
De dag erna met steeds kleinere boemeltreintjes naar LITOUWEN gereden. Je kon ook via Wit-Rusland, maar dan betaalde je 50 dollar transitkosten. Ander keer! Dus via Bialystok en Suwalski naar Sestokai in Litouwen getuft. Bij de grens moesten ze de wielen met een voorhamer bijstellen naar het oude Sovjetspoor, ooit bedoeld om een invasie tegen te gaan. En toen waren we dus in de oude Sovjet-Unie! En wel in het landje waar ik een onverklaarbaar zwak voor heb (en op ben afgestudeerd): Litouwen! Sympathy for the underdog denk ik. Lichte sensatie om daar nu echt rond te lopen. Het verschil met Polen zag je vooral op het platteland, met houten huizen, paard&wagen, los vee aan een ketting en óveral ooievaars. Toch viel ook hier op hoe snel de landen verwestersen. De verwachte chaos en puinzooi bleven uit. We reden tot Kaunas, de tweede stad van het land. Daar waren de halve liters ineens 1 euro, kijk zo moet dat! :)
Na een goede nacht erg genoten in Kaunas, waar zowel de middeleeuwse gebouwen als de onophoudelijk voorbij flanerende jongedames er beide picobello uitzagen. Aan het eind van de middag stapten we in een busje en reden we door naar hoofdstad Vilnius. Dat is in feite de grotere versie van Kaunas en wordt wel ‘het Praag van het Noorden’ genoemd (maar Kaunas was zeker niet ‘het Brno van het Noorden’!). We vonden een hostel in de oude stad (Uzupio Hotel) met overal in de zalen en gangen stretchers. Uzupio heet ook de ‘vrijstaat’ (en het bier) van kunstenaars en ander pluisvolk in de wijk waar wij sliepen. Gezellige buurt. Op een balkon stonden wat mensen te drinken met muziek erbij en ze riepen dat we erbij moesten komen als we durfden. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen en zo vonden we onszelf terug in het appartement van Odeta, een Litouws feestbeest dat wat vrienden over de vloer had. Bleek dat we tussen de BL’ers zaten: Bekende Litouwers! Zowel de nieuwslezer, de sportnieuwsleester als een voormalige TV-show-presentatrice waren van de partij. Erg gelachen, kale en grappige nacht. We vroegen ons al een beetje af of de muziek niet te hard stond, maar Odeta zette hem juist nog harder. Haha, en toen stond er ineens politie op de stoep of het iets zachter kon. Ze waren de straat nog niet uit of Odeta zette ‘m weer op 10. De volgende die kwam klagen was minder vriendelijk want die begon met vuistdikke stenen te gooien! We doken naar binnen en het was een wonder dat er geen mensen of ramen geraakt werden. Omdat de drank op was en Campari echt heel vies is, vonden we het wel welletjes.
Het zou alleen niet bij die ene gekke nacht blijven. Overdag driekwart van de oude stad doorgelopen, genoten van het uitzicht bovenop Gediminas Castle en heel veel orthodoxe en katholieke kerken gezien. Er werd massaal getrouwd (telkens weer bloedmooie vrouw met aap), ze stonden in de rij op elkaar te wachten! Bij één van de grootste kerken zagen we weer mensen met bloemen in pak, dus wij vrolijk naar binnen…was het een begrafenis! Tja, dan moet je maar niet de allermooiste toeristische trekpleisters uitkiezen denk ik dan ;). Vilnius is echt een prachtige stad, met gelukkig niet al teveel toeristen, behalve Italianen die ons altijd steeds meer op de zenuwen gaan werken.
’s Avonds met Odeta in een taxi naar een ‘Oxygen Party´ in iemands huis gegaan: overal lagen heliumballonnen en er stond een zuurstoffles waar je high van zou worden. Voor de foto ook dat masker even opgezet, maar hij stonk vooral naar de chips die overal in schalen stond. Ook de keuken was goed voorzien van allerhande drankjes. Het was duidelijk dat we ons tussen de gegoede burgerij bevonden. Leuk om weer ‘bekenden’ van de avond ervoor tegen te komen. Rita, Goda en Odeta gingen weer helemaal los. Er werd steeds wilder gedanst in de kamer, waarbij de vederlichte meisjes in het rond vlogen. Toen het bier op was gingen we met de dames naar de ‘Cozy’, waar we door de BL’ers gratis inkwamen haha. Daar hard gedanst tot een uur of 4 en een afsluitende pizza gegeten.
De volgende dag gingen we via de wat overbodige Frank Zappa-Wall en het helaas gesloten Joods Museum naar de grote TV-toren. Inderdaad de plek waar in 1991 de daadwerkelijke ineenstorting van de Sovjet-Unie begon met de Litouwse ‘Fluwelen Revolutie’. Er stonden houten kruisen naast ter herinnering aan de doden die daar gevallen zijn. Bovenin was een ronddraaiend restaurant en je kon er bungeejumpen! Wij sloegen met onze brakke hoofden de beurt over, donken een cola en namen gewoon de lift naar beneden. Wel mooi uitzicht, tot aan Wit-Rusland aan toe. Tja, en toen werd het weer avond en dat betekende weer op stap met onze Litouwse vrienden natuurlijk ;).
Op de binnenplaats van de ‘Italski Bar’, inderdaad vol Italianen, begon de fuif aan lange houten tafels. Dansen en afpilzen gebeurde in de Brodvejus (Broadway), wat erg gezellig werd. Aan het eind van de nacht verdween iedereen in verschillende taxi’s, niet eens meer normaal afscheid kunnen nemen. Wij waren om 7 uur terug, precies op tijd om zoals afgesproken een Belg te wekken. Hij was stomverbaasd dat wij niet net als hem opstonden maar net naar bed gingen. Het plan om ’s morgens vroeg per trein verder te reizen hadden we ’s nachts allang overboord gezet. In plaats daarvan moesten we nu 5 uur brak in een busje zitten. Gelukkig konden we nog net de laatste twee tickets bemachtigen. Onze eeuwige reismazzel! Zo reden we die geweldige stad uit, in dat landje met de mooiste vrouwen van de wereld, waar de feestjes nooit stoppen! :)
In Riga, LETLAND, ingecheckt in Posh Backpackers, waar wij de kamer vanzelfsprekend moesten delen met de drie foutste, gladste Italianen die rondreisden over de planeet. Riga was heel anders dan het kleinere Vilnius: veel meer toeristen en veel meer Russen, dus lelijkere mensen en ongure types, lamme apen (ze drinken hier bier uit plastic twee literflessen à €1) en hooggeblondeerde ‘Letjes’. ’s Avonds voor de verandering maar eens vroeg gaan slapen, anders gingen we het niet overleven.
De Oude Stad bestond uit veel kerken, Art Nouveau-huizen, veel middeleeuwse pracht gecombineerd met betonnen Sovjet-kolossen. In grote hangars waar de Russen vroeger hun zeppelins stalden, werd nu een markt gehouden. Een Ajax-shirtje van Litmanen op de kop getikt voor maar 6 euro. Daarna zitten bakken aan de Daugava, waar zelfs mensen in het gore water zwommen! Op de toren van de St. Peterskerk geklommen en weer met mazzel de laatste kaartjes voor de bus naar Tallinn geregeld. Zelfs nog even aan het strand geweest! Jurmala, het ‘Scheveningen van Letland maar dan zonder pier’, ligt maar 20 km van Riga en is met een treintje te bereiken. Heerlijk zonnetje, strakblauwe lucht en een lekker briesje uit de zee waar wij omheen reisden: dikke vette prima! Beide nachten in Riga op stap geweest in de Pulkvedim, een bar/disco waar het goed toeven was.
Volgende land was ESTLAND! Openluchtmuseum Tallinn deed haar faam eer aan. Echt heel mooi al die kronkelige straatjes, stokoude huisjes (sommige nog van hout), de volledige stadsmuur met torens eromheen, de St. Olafkerk die we beklommen en de Town Hall op Raekoja Plats. Vind het altijd een heel gaaf idee dat hier al duizend jaar mensen op het plein zitten en hun dingen doen. Deze Werelderfgoed-stad ademde echt historie uit. Op de route erheen langs de zee en door dichte wouden gereden, met hier en daar een dorpje waar de tijd stilgestaan lijkt te hebben. Omaatjes melken koeien in de wei, mensen verkopen bessen langs de weg, bergen hooi worden met paard en wagen vervoerd. Vervallen kolchozen herinneren aan de Sovjet-tijd. In alle drie de Baltische landen merk je dat ze zich nadrukkelijk op het westen en noorden richten, en hun Russische erfenis zo snel mogelijk kwijt willen. Nationalisme viert hoogtij; overal monumenten en musea die het glorierijke verleden van vóór de Russen benadrukken.
Ons hostel Vene Tom zat pal boven de Kralja, de ‘oudste bar van Tallinn’, dus dat kwam mooi uit. Prima plek om even in te pilzen, bij te babbelen met andere reizigers en te darten. Daarna naar de Hollywood, de grote disco die erg leuk bleek. De nacht erna super gelachen met twee Engelsen toen we een disco uit de Lonely Planet probeerden te vinden, en na allerlei omzwervingen over vervallen fabrieksterreinen in een lift stapten, maar op elke verdieping een parkeergarage troffen. Je had erbij moeten zijn, zo’n situatie. Uiteindelijk belandden we in de Mr Robinson met twee Russische meisjes. Dat bleek de Russische hangout te zijn, met dus beneden de obligate stripteasebar. Wij bleven netjes boven en dronken en dansten met de mensen daar. Erg gelachen toen ik op het jasje van de maffiose eigenaar van die tent bleek te zitten, hoewel hij er minder de humor van inzag. Om een uur of 5 weer ‘thuis’ :).
Met wat reizigers de opening van de Olympische Spelen gezien (en allerhande idiote sporten bedacht bij het toch al flink maffe aanbod), wasje laten draaien bij een Oostblok-wasserette (we reisden met alleen handbagage, sokken kochten we onderweg) en weer een Litmanen-shirt gekocht, van Finland ditmaal. FINLAND was tevens de volgende halte. Met een boot vol Finnen die de slijterijen van Tallinn compleet leeggekocht hadden onder een prachtige wolkenlucht de Finse Golf over. Helsinki was veel kleiner dan ik dacht en ook veel Oostblokkeriger eigenlijk, met grauwe, saaie gebouwen en lelijke oude neonletters. Maar ook coole strakke Jugendstil-kunst en mooie kerken (een witte en een rode). We reden een rondje met de ‘biertram’, ticket €7, bier €5! Dag Balticum, hallo Scandinavië… We kregen een rondleiding van Laura die we via via uit Groningen kenden, en zo konden we ’s avonds een goedkopere, alternatievere wijk vinden waar de drinkjes nog betaalbaar waren. Ook bezochten we de Moskva Bar, die expres zo saai en communistisch mogelijk gemaakt was, compleet met Russische marsmuziek uit een stokoude jukebox en beeldjes van Lenin en Stalin. Grappige tent. Niet al te laat gemaakt, het begon een slopende uitputtingsslag te worden.
Mooiste bij Helsinki waren de verdedigingswerken Suomenlinna, ook al Werelderfgoed. Ooit door de Zweden gebouwd als buffer tegen de Russen, en later door de Finnen gebruikt als gevangenis. Over verschillende eilandjes kun je ronddolen door tunnels, gangen, munitiedepots en rotsen. Oude Krupp-kanonnen uit de 18e en 19e eeuw staan nog steeds op zee gericht. Na een paar uur teruggegaan want we moesten opnieuw een boot halen. De ‘Mariella’ van Viking Lines lag al klaar in de haven. Enorm schip met restaurants, cafés, casino’s, filmzalen en een (kinder)disco. Wij hadden de goedkoopste tickets, dat betekende een stoel in een zaaltje vol andere stoelen. Arnoud lag op onze twee stoelen, ik eronder op de grond. In het restaurant rendier gegeten (best goor) en ‘The Day After Tomorrow’ gekeken in de bios. Leuk zo’n rampenfilm als de zaal ook heen en weer deint :). Op het dek nog even staan uitwaaien in de koude zeewind. Ze vaarden ’s nachts langs Mariehamn op Åland zodat ze taxfree mogen verkopen aan boord, maar toen sliepen wij. Bij het prima ontbijtbuffet vaarden we al tussen de Zweedse eilanden, erg mooi wakker worden.
ZWEDEN dus! Laatste ‘nieuwe’ land voor mij deze trip. In Stockholm gedwaald door Gamla Stan, de Oude Stad. Koninklijk paleis, grote kerken (in eentje zitten luisteren naar een orgelconcert, even chillen hoor), kleinste standbeeld (14 cm, dat kan kleiner zou je zeggen), mooi plein met Hanze-huizen, smalste straatje (90 cm, sommige Amerikanen konden er niet door haha) en een levendige haven. Op een terras draaiden twee meisjes leuke liedjes en we kregen ze zover dat ze The Hives over het terras lieten schallen haha! Moet ook wel in Zweden natuurlijk :). En overal werd Zweese Eenzaamheid-parafernalia verkocht ;).
Met twee Duitse zusjes gegeten en gedronken. Die waren voor het eerst op vakantie en hadden allemaal lollige dingen zoals waterkokers en schoenlepels mee, haha.
Arnoud kwam op straat nog niemand minder dan Zlatan Ibahimovic tegen, die een interland tegen Nederland moest spelen (wij dachten per abuis dat die pot in NL was, dus konden niet meer heen). Ikzelf heb Zlatan niet gezien omdat ik juist op dat moment op een gouden toiletpot in een luxe hotel zat…bad timing. Zlatan was trouwens best arrogant maar dat wisten we al.
Met een hogesnelheidstrein die dik 200 km/u haalde zoefden we vervolgens door prachtig Zweden. Overal bossen, meren en houten huizen. In 5 uur legden we de 650 km naar Kopenhagen af! Helaas was daar alleen nog een enorme dorm beschikbaar, met dag en nacht luidruchtige reizigers om ons heen. Niet bevorderlijk voor de rust dus, die vooral ik wel nodig had want ik begon me steeds zieker te voelen. Na twee weken gekkigheid begon het z’n tol te eisen en zat ik aan m’n max. Toch nog naar een paar feestjes geweest, waar de situatie zich niet noodzakelijkerwijs in mijn voordeel ontwikkelde, om Giphart te citeren.
Overdag een rondje gefietst op de witte fietsen van Kopenhagen langs Christiansborg (koninklijke residentie), Christiania (anarcho-hippie-marihuana vrijstaat), de kleine zeemeermin (weer met hoofd, nadat eerder een gek haar had onthoofd) en gewinkeld in de ‘Kalverstraat’. Kopenhagen is duidelijk gemodelleerd naar Amsterdam vroeger, met grachten en pakhuizen. Er was ook nog een straat die Grøningen heette! Het leukste was de spectaculaire toren van de Vor Frelsers-kerk beklimmen: je kon aan de buitenkant van de toren spiraalsgewijs helemaal tot het topje klimmen! Mooi uitzicht op de Sont en Malmö aan de overkant.
Laatste etappe was helemaal terug naar huis. Opnieuw met een HSL, kost wat maar dan ga je ook echt hard. We stoven door het mooie Deense land, wat er nog precies zo uitzag als ik me van heel vroeger herinnerde. Bij Rødby reed de trein op een boot, die ons drie kwartier later in Puttgarden, DUITSLAND, afzette. Lekker even uitgewaaid op het dek. Via Hamburg en Bremen en de boemel naar Leer bereikten we onze Hanzestad weer en was de cirkel weer rond! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
