Noord-Amerika I (USA + Canada 2002)
Door: thijsdegroot
Blijf op de hoogte en volg Thijs
01 April 2002 | Verenigde Staten, New York
Een half jaar na de aanslagen op het WTC in New York vlogen Arnoud en ik er zelf heen, om op bezoek te gaan bij Sarah en Julie. Die hadden we ontmoet in Praag (zie Midden-Europa), later brachten we een week met ze door in Boedapest en nog later kwamen ze langs in Groningen, Sarah zelfs meerdere malen. Het werd dus hoog tijd voor een tegenbezoek! We vlogen met Alitalia via Milaan, over het drijfijs bij de Canadese oostkust, en de landing was door de recente gebeurtenissen best spannend, ook al weet je dat het eigenlijk nu veel veiliger was omdat zoiets nooit gelijk weer gebeurt.
New York, "the city that never sleeps", was als in een film. Het gekke is dat je zoveel dingen 'herkent', van tv dus. De stoplichten, de taxi's, de waterkranen voor de brandweer, de wolkenkrabbers, van alles. We logeerden bij Sarah die ons op JFK International kwam oppikken (ik kwam nog bijna niet door de douane omdat we haar adres niet wisten, het begin van Amerikaanse paranoia in de luchtvaart die tot op heden voortduurt). Sarah woonde toen met een andere Sarah in Manhattan, als ik me goed herinner ergens in Midtown, niet zo gek ver van Central Park. Klein appartementje voor grote huursom; we pasten er amper bij in. Ook nog bij Julie thuisgeweest. Erg leuk om hen weer te zien! :)
Van daaruit bezochten we de eerste dagen allerlei attracties als Empire State Building (uitzichtje!!), Chrysler Building, Flatiron Building, Central Park, Brooklyn Bridge, Battery Park, Harlem, Wallstreet, Times Square, Chinatown en het gebouw van de VN. En natuurlijk de nieuwste 'attractie': Ground Zero, waar een gapend gat in de skyline (en in de grond) zichtbaar was. Dat zag je vooral vanaf de boot naar Staten Island, waar we ook nog rondgewandeld hebben tussen de vaak nog houten huizen, standaard met USA-vlag in de tuin. We vaarden vlak langs het Vrijheidsbeeld en Ellis Island, maar alles was dicht vanwege de terreurdreiging.
Ground Zero was trouwens erg aangrijpend. Je zag nog de schade aan de omringende wolkenkrabbers. Langs één kant hingen duizenden foto's, oproepen, tekeningen, vlaggetjes, bloemen, spreuken, knuffels, brandweer- en politiebadges en -petten. Een replica van die beroemde foto van die bouwvakkers die de WTC maakten en hun lunch nuttigden op een stalen balk hoog in de lucht, was van metaal nagemaakt. Je voelde nog de emotie, het was nog maar zo kort geleden. Nu (anno 2012) is de nieuwe Freedom Tower alweer bijna af.
We gingen ook naar vrienden van Sarah en Julie, en zo kwamen we in Brooklyn (met meer laagbouw en vooral in Williamsburg een erg coole sfeer) waar we in de tuin barbecueden; zaten we de eerste nacht gelijk al op een rooftop-party; en zagen een optreden in een kroeg van Julies vriendje. We gingen natuurlijk ook naar CBGB's, waar we Vera-stickers plakten en een tamelijk slecht punkbandje zagen, maar hey: het was wel CBGB's! Net op tijd, vlak daarna zouden ze definitief sluiten. In de mooie zaal Bowery Ballroom bezochten we een optreden van Pedro the Lion en Damien Jurado, echt supermooi! David Bazan (van Pedro) nog een sticker gegeven met de tip in Groningen langs te komen, wat jaren later alsnog gebeurde. Andere beroemde tenten als Knitting Factory en Mercury Lounge wel van buiten gezien, maar niet met een concert helaas.
We zijn zelfs naar een museum geweest! Nee, niet naar het MOMA, maar naar het Brooklyn Museum, waar ze een Star Wars expo hadden. De echte ruimteschepen, kostuums, wapens, R2D2 en Yoda gezien! Met Darth Vader- en Stormtrooper-helm op een hilarische foto gemaakt.
In een Libanees-Iraaks restaurant de allerpittigste maaltijd ooit gehad, best gek om daar te zitten als je weet dat de VS toen net Irak begon aan te vallen. Die arme mensen daar, alsof die er iets aan kunnen doen. Tijd dat de VS eens grondig in de spiegel gaan kijken, maar die spiegel ligt helaas al zo'n 100 jaar aan diggelen...
Na een aantal dagen zijn we met een dikke stationcar noordwaarts gereden. Het werd een vierdaagse trip door upstate New York via de Finger Lakes bij Seneca Falls naar de Niagara Falls en Toronto en terug. Drie nachten gekampeerd, waarvan één nacht in een 'Blair Witch Project'-bos, erg spannend, vooral toen er 's nacht een auto met zijn koplampen op onze tent ging schijnen. De Falls waren machtig, van beide landszijden de watermassa bekeken. Maar ze halen het natuurlijk nooit bij de Victoria Falls (zie Zuidelijk-Afrika). Eromheen pijnlijke lelijkheid met casino's, trouwpaleizen en andere kitsche meuk.
In Toronto natuurlijk op de CN Tower geweest, toen met 553 meter het hoogste gebouw op aarde. De glazen lift aan de buitenkant was spectaculair! De omringende wolkenkrabbers, toch ook zeker geen kleintjes, verdwenen geleidelijk verder in de diepte. Vanaf de top hadden we een enorm weids uitzicht over een stuk Canada en Lake Ontario. Een traditionele dure pint gedronken boven en nog op een glazen vloer gelegen voor de foto. Ruim 350 meter lager zag je mini-autootjes onder je door rijden.
Het was een hardstikke leuk tripje, langs dorpjes met namen als Moscow, Batavia en Bethlehem, waar mensen oprecht verbaasd waren dat er Hollanders kwamen. Prima wegen, heel veel bossen en heuvels, veel dikkere mensen dan in NYC, overal pick-up trucks en mega-vrachtwagens. We reden door de staten New York, Pennsylvania en New Jersey, die elk weer eigen regels hebben over bijv bier drinken in de auto, of het überhaupt bij je hebben. Sarah en Julie kenden de wetten gelukkig goed ;).
Terug in New York nog bij een baseball-wedstrijd van de New York Yankees, in het stadion in de Bronx. Wat was dat oersaai!! In ruim 3 uur een paar homeruns of mooie punten gezien, verder vreselijk veel oponthoud (tijd voor reclame) en traagheid van tamelijk dikke mannetjes. Je mocht bovendien niet eens een beetje rondlopen om foto's te maken, en een dude achter ons mocht vooral niet te luid schreeuwen. Wij moesten wel lachen om zijn platte commentaar. Op de tribunes zat iedereen met koelboxen, bergen eten en reuzenfrisdranks. Al het eten is zo ongelofelijk groot: de kleinste cola's zijn altijd standaard al een liter. In supermarkten was alles drie keer zo groot als bij ons. Geen wonder dat je in de VS de allerdikste mensen hebt die ik ooit heb gezien. Ook bij de film (we gingen naar Spiderman, hoe toepaslijk in NY) zat iedereen met mega-emmers popcorn en liters fris.
Omdat we volgens mij ook in Queens zijn geweest, hebben we allevijf de beroemde 'burroughs' (deels) bezocht: Manhattan, Staten Island, Brooklyn, Queens en The Bronx. Maar die wijken zijn zelf weer steden op zich, met miljoenen inwoners, en mooie en slechte gedeeltes. New York was overweldigend tof, 24 uur per dag druk, met veel vriendelijke, open mensen, waar gigantisch veel grote en kleine dingen te zien zijn. Echt heel cool om daar rond te lopen of in de metro te zitten. Deze wereldstad staat met Rio de Janeiro en Istanbul in mijn Top 3! :)
Na 12 dagen moesten we helaas weer afscheid nemen. We vlogen weer via Milaan, waar die trage Italiano's onze tassen niet op tijd overzetten in het vliegtuig naar Amsterdam...zucht...gelukkig bezorgde de KLM heel netjes een dag later onze tassen in de Nederlandse stad die nooit slaapt: Groningen! :)
New York, "the city that never sleeps", was als in een film. Het gekke is dat je zoveel dingen 'herkent', van tv dus. De stoplichten, de taxi's, de waterkranen voor de brandweer, de wolkenkrabbers, van alles. We logeerden bij Sarah die ons op JFK International kwam oppikken (ik kwam nog bijna niet door de douane omdat we haar adres niet wisten, het begin van Amerikaanse paranoia in de luchtvaart die tot op heden voortduurt). Sarah woonde toen met een andere Sarah in Manhattan, als ik me goed herinner ergens in Midtown, niet zo gek ver van Central Park. Klein appartementje voor grote huursom; we pasten er amper bij in. Ook nog bij Julie thuisgeweest. Erg leuk om hen weer te zien! :)
Van daaruit bezochten we de eerste dagen allerlei attracties als Empire State Building (uitzichtje!!), Chrysler Building, Flatiron Building, Central Park, Brooklyn Bridge, Battery Park, Harlem, Wallstreet, Times Square, Chinatown en het gebouw van de VN. En natuurlijk de nieuwste 'attractie': Ground Zero, waar een gapend gat in de skyline (en in de grond) zichtbaar was. Dat zag je vooral vanaf de boot naar Staten Island, waar we ook nog rondgewandeld hebben tussen de vaak nog houten huizen, standaard met USA-vlag in de tuin. We vaarden vlak langs het Vrijheidsbeeld en Ellis Island, maar alles was dicht vanwege de terreurdreiging.
Ground Zero was trouwens erg aangrijpend. Je zag nog de schade aan de omringende wolkenkrabbers. Langs één kant hingen duizenden foto's, oproepen, tekeningen, vlaggetjes, bloemen, spreuken, knuffels, brandweer- en politiebadges en -petten. Een replica van die beroemde foto van die bouwvakkers die de WTC maakten en hun lunch nuttigden op een stalen balk hoog in de lucht, was van metaal nagemaakt. Je voelde nog de emotie, het was nog maar zo kort geleden. Nu (anno 2012) is de nieuwe Freedom Tower alweer bijna af.
We gingen ook naar vrienden van Sarah en Julie, en zo kwamen we in Brooklyn (met meer laagbouw en vooral in Williamsburg een erg coole sfeer) waar we in de tuin barbecueden; zaten we de eerste nacht gelijk al op een rooftop-party; en zagen een optreden in een kroeg van Julies vriendje. We gingen natuurlijk ook naar CBGB's, waar we Vera-stickers plakten en een tamelijk slecht punkbandje zagen, maar hey: het was wel CBGB's! Net op tijd, vlak daarna zouden ze definitief sluiten. In de mooie zaal Bowery Ballroom bezochten we een optreden van Pedro the Lion en Damien Jurado, echt supermooi! David Bazan (van Pedro) nog een sticker gegeven met de tip in Groningen langs te komen, wat jaren later alsnog gebeurde. Andere beroemde tenten als Knitting Factory en Mercury Lounge wel van buiten gezien, maar niet met een concert helaas.
We zijn zelfs naar een museum geweest! Nee, niet naar het MOMA, maar naar het Brooklyn Museum, waar ze een Star Wars expo hadden. De echte ruimteschepen, kostuums, wapens, R2D2 en Yoda gezien! Met Darth Vader- en Stormtrooper-helm op een hilarische foto gemaakt.
In een Libanees-Iraaks restaurant de allerpittigste maaltijd ooit gehad, best gek om daar te zitten als je weet dat de VS toen net Irak begon aan te vallen. Die arme mensen daar, alsof die er iets aan kunnen doen. Tijd dat de VS eens grondig in de spiegel gaan kijken, maar die spiegel ligt helaas al zo'n 100 jaar aan diggelen...
Na een aantal dagen zijn we met een dikke stationcar noordwaarts gereden. Het werd een vierdaagse trip door upstate New York via de Finger Lakes bij Seneca Falls naar de Niagara Falls en Toronto en terug. Drie nachten gekampeerd, waarvan één nacht in een 'Blair Witch Project'-bos, erg spannend, vooral toen er 's nacht een auto met zijn koplampen op onze tent ging schijnen. De Falls waren machtig, van beide landszijden de watermassa bekeken. Maar ze halen het natuurlijk nooit bij de Victoria Falls (zie Zuidelijk-Afrika). Eromheen pijnlijke lelijkheid met casino's, trouwpaleizen en andere kitsche meuk.
In Toronto natuurlijk op de CN Tower geweest, toen met 553 meter het hoogste gebouw op aarde. De glazen lift aan de buitenkant was spectaculair! De omringende wolkenkrabbers, toch ook zeker geen kleintjes, verdwenen geleidelijk verder in de diepte. Vanaf de top hadden we een enorm weids uitzicht over een stuk Canada en Lake Ontario. Een traditionele dure pint gedronken boven en nog op een glazen vloer gelegen voor de foto. Ruim 350 meter lager zag je mini-autootjes onder je door rijden.
Het was een hardstikke leuk tripje, langs dorpjes met namen als Moscow, Batavia en Bethlehem, waar mensen oprecht verbaasd waren dat er Hollanders kwamen. Prima wegen, heel veel bossen en heuvels, veel dikkere mensen dan in NYC, overal pick-up trucks en mega-vrachtwagens. We reden door de staten New York, Pennsylvania en New Jersey, die elk weer eigen regels hebben over bijv bier drinken in de auto, of het überhaupt bij je hebben. Sarah en Julie kenden de wetten gelukkig goed ;).
Terug in New York nog bij een baseball-wedstrijd van de New York Yankees, in het stadion in de Bronx. Wat was dat oersaai!! In ruim 3 uur een paar homeruns of mooie punten gezien, verder vreselijk veel oponthoud (tijd voor reclame) en traagheid van tamelijk dikke mannetjes. Je mocht bovendien niet eens een beetje rondlopen om foto's te maken, en een dude achter ons mocht vooral niet te luid schreeuwen. Wij moesten wel lachen om zijn platte commentaar. Op de tribunes zat iedereen met koelboxen, bergen eten en reuzenfrisdranks. Al het eten is zo ongelofelijk groot: de kleinste cola's zijn altijd standaard al een liter. In supermarkten was alles drie keer zo groot als bij ons. Geen wonder dat je in de VS de allerdikste mensen hebt die ik ooit heb gezien. Ook bij de film (we gingen naar Spiderman, hoe toepaslijk in NY) zat iedereen met mega-emmers popcorn en liters fris.
Omdat we volgens mij ook in Queens zijn geweest, hebben we allevijf de beroemde 'burroughs' (deels) bezocht: Manhattan, Staten Island, Brooklyn, Queens en The Bronx. Maar die wijken zijn zelf weer steden op zich, met miljoenen inwoners, en mooie en slechte gedeeltes. New York was overweldigend tof, 24 uur per dag druk, met veel vriendelijke, open mensen, waar gigantisch veel grote en kleine dingen te zien zijn. Echt heel cool om daar rond te lopen of in de metro te zitten. Deze wereldstad staat met Rio de Janeiro en Istanbul in mijn Top 3! :)
Na 12 dagen moesten we helaas weer afscheid nemen. We vlogen weer via Milaan, waar die trage Italiano's onze tassen niet op tijd overzetten in het vliegtuig naar Amsterdam...zucht...gelukkig bezorgde de KLM heel netjes een dag later onze tassen in de Nederlandse stad die nooit slaapt: Groningen! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
